evet
küstahım
kışın verdiğin o tek inciri
ben çaldım
lezzetliydi
suluydu
mevsimsizdi
kim olsa
sahip olmak isterdi
evet
arsızım
kış vakti verdiğin biricik inciri
ben çaldım
açtı kavruk nefsim şımartılmaya
ve doyulmazdı lezzeti
belki
bir kraliçenin kalbini fethedecekti
ya da kuruyup kalacaktı dalında
keyifli ve uzun bir öykünün başlangıcı olacaktı, sevdalı
ya da
bas bas bağıracaktı asıldığı daldan:
ne mucizelere gebe bir ağaç olduğunu
evet
yüzsüzüm
gelecek kış
bir incir görsem dalında
nadir
sulu
lezzetli
koparıp yerim yemişini
.jpg)
1 yorum:
Bir şiiri okuduğumda benim içimi ısıstıyorsa o şiir makbuldur benim için.. incir de o şiirlerden biri. Beni taa 14 sene oncesine, kalın dalına salıncak kurduğumuz incir ağacının olgun incirlerine götürdü.. İşte bir şair bunu başarabiliyorsa, kurduğu cümleler bir zaman makinası işlevi görebiliyorsa tamamdır! çünkü şiirler insanlara yazılır ve insanlar o şiirlerde kendilerine ait bir şeyler bulmak isterler. ben buldum, başka insanlarından bulacığından şüphem yok. bu da senin başarılı olduğunu gösteriyor kardeşim.. sakın bırakma yazmaya devam her zaman..
Yorum Gönder