katarsis

karanlıkta perdelerime tutturulmuş notlarla geldi
kasten açık bırakılmış bodur bir pencereden girdi içime

gülüşleri vardı aydıklık ve şehvetli
baktımı, dilsiz olurdum
ve acemi dünyaya

fakat gün tepeye vardığında
artık seçiliyordu riyanın tüm sıfatları

bütün hayatta kalma çabası
tüm kahır katlandığım

yaklaştırdı bizi o ses getiren ana
çözüldü katarsis

azad ettim onu içimdeki boşlukta

her nasıl olduysa
ayrılık bile mani olmadı
beni aldatmasına

aldırmadım
nasılsa ben kendime sadık kaldıkça...