bir silahım olsaydı
önce silahımı vururdum
sonra kendimi
hepinizi vurmuş olurdum sonuçta
yitip giderdi nazarımdan dünya
ama silahım olsun isterdim- şiir:
acemiyken- şiirin- ağzına sıçardım.
onun ağzına sıçmamak için kendimi hırpalardım
ve nihayet alırdım öcümü her birinizden...!
gel gör ki
bir silahım yok
ispatlayamıyorum varlığımı
ondan olsa gerek
üstüme basıp geçiyor 'kelimeleriniz'
bir silahım yok
olsaydı vururdu kendini
zehirlerdi beni sıçrattığı kanıyla
ve kusardım yüzünüze 'kelimelerimi'
sen! entellektüel
ayırma kendini kabileden
bir silahım olsaydı
ki yok
onu 'senin' göremeyeceğin bir yere saklardım
evet -senin-
öyleyse ...senin... değilim
senin değil şiirim
bir silahım olsaydı ki bu -şiir- olurdu
ve kurşunlarım olurdu kelimelerim
sen mutsuz olurken, ben çok eğlenirdim
bir silahım yok!
malesef,
yok
bir silahım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
2 yorum:
bunlar bu blogta fazla şık kaçıyor
sanki tüm şiirlerin, basılmış bir kitabın içinde olmayı istiyor..
estafurullah. zamanla büyüyecekler ve kendileri karar verecekler bir kitaba girmek isteyip istemediklerine. ve bir gün buna karar verseler bile ben kalacağım burada, gitmeyeceğim onlarla. yavrusunun yuvadan uçuşunu izlerken evde kalıp diğer çocuklarıyla ilgilenen bir ana gibi. şimdilik sadece çabalayışım onlar benim. ama büyümelerini ummuyor değilim.
Yorum Gönder