küçük prens ve gül

kocaman bir gülüm ben
kokulu.... biraz biçimsiz
oldukça gerçek ve çok lezzetli bir reçel potansiyeli barındıran

kocaman bir çıbanım var yüzümün ortasında
küçük prensimi çıbanımın içinde saklıyorum
böylece hiç kimse kıskanmıyor beni
ya da küçücük prensimi

patlatsana o çıbanı diyor prens
yırt ve özgür bırak beni
aldırmıyorum
patlatsana o çıbanı diyorlar
sık ve dışarı çıkar güzelliğini
ilgilenmiyorum

ben gerçek bir gülüm
sevgisini çıbanında saklayan
gerçeklik benim gerçekliğim
ve çıbanım kadar bana aittir küçük prensim

kapalı anlatım:

zaman zaman makaleler yazmak istiyorum, düz yazı yani, denemeler vs. fakat her seferinde olabildiğince kapalı anlatımlı şiirler yazmakla sonlanıyor bu sayfayla temasım. ve nedenini anlamak güç oluyor. çünkü öylesine açım ki anlaşılmaya. ve derdim gücüm görülmek aslında. birinin beni görmesi. öyle olmasa neden yazayım ki. ne var ki çok az kişi bilir bu sayfayı ve bu sayfaya dilkkat çekecek hiç bir şey de eklemedim ve üstüne bir de bu kapalı anlatım meselesi girince işin içine, anlaşılmak mı istiyorum yoksa insanların kafasını karıştırarak gizlenmek mi istiyorum belli değil. zira her ikisinin de olmasında herhangi bir mahsur yok çünkü insan çelişkilerle doludur. bütün bunlardan biraz beriye gidip konuşursak şu gölgedeki duvarın başında birer sigara yakıp şunu söylemek isterim ki: asıl sebebi bulduğumu düşünüyorum. kapalı anlatıyorum çünkü: anlaşılmaktan daha önemli bir şey istiyorum: hissedilmek. anlaşmaz zaten son derece ütopik bir hedef zira insan insana dokunamaz. ama hissedilmek anlaşılmaktan biraz daha gerçekçi bir hedef. kendimdekine benzer duygular uyandırabilirsem birilerinde artık o kadar da yalnız değilim demektir belkide.... (poet's note)

bu arada söylemeden olmaz
seçil saraçlının kim olduğunu
o güzeller güzeli ölü kadınıdır
bu satırları yuvarlayanın

öyle doğuştan muhalif değildir güzelliklere
ya da zararı dokunmamıştır insanlığa
bütün güzelliğine rağmen ölmekten başka

25te bir şansım olsaydı yine de seçerdim
25in birini çarpardım sıfırla ve elimde kalan 25te 24 olurdu
böylece bilebilirdim yaşadığımı

ve elimde kımıl kımıl kıvraşan yaşama ihtimalimle söyleşirdim
içindeki solucanları yerdim beni delirmekle tehdit eden beynimin

ve sonra bütün depresiflere küfürler yağdırırdım
evvela depresifliklerine kelimeleri de alet edenlere

ve sonuç olarak şiirimle ben
bir süre buralarda olmayacağız
çünkü yaşlanmak denen meşgale çok zaman alıyor

Çorap tarlası gibidir içimde dünyam
Ve evsiz kuşları bekleyen bir yuvadır saçlarım
Buz dolabımın üstü çoktan boşverilmiş talimatlarla doludur
Ve günlük gelecek kaygım olsun olsun bir anlıktır...

Benim derdim gücüm yaşamaktır
Şarap içmek, sevişmek diyonisos'un huzurunda
Varsa yemek tıkabasa
Yoksa eğlenebilmek açlığımla
Su gibi akıp gitmek olagelmişliğimde...

Benim öteki dünyaya ihtiyacım yoktur
Ve de kovalamam bu dünyadaki daha iyi bir yaşamı

Eğer gönlümü hoş etmeseydi
Yazmazdım da üstelik bunları...

sevmişlik

sevmiş olmak

ağaçların uğultusunda

denizin köpür köpür şakalarında

ve bir sihirbazın şapkasının içinde dolaşmak

sevmiş olmak

akşam üzerlerinde, serinde

gece yarılarında, zifiri kafanlıkta

ve tuvalette sıçarken, kendi kendine konuşmak

sevmiş olmak

ve suretlerini çıkarıp kutularından

yeni sıfatlar aramaya koyulmak

aynalarda kendine

sevmiş olmak

üstelik çırılçıplak kalmak

utanarak, hayran kalarak,

teşhir ederek ve gizleyerek

sevmiş olmak

kavuşmak

anlamak

anlamamazlıktan gelmek

ve anlamak istemek

sevmiş olmak

umursamazlık içinde rehavete kapılmak

sevmeyi istemek

uzanmak son gücünle beklentilerinin küçüldüğü bir geleceğe

sevmiş olmak

büyümek, sabırsızlanmak, kabullenmek

sevmiş olmak

bir sabahın perişan yorgunluğunda çabalamak

direnmek geceleri uyumaya

sevmiş olmak

meyve vermek istemek

caymaya yeltenmek kendinden

sevmiş olmak

işte

-di'li geçmişle

-ecek zaman arasında

ağzına sıçmak şimdinin...

gündüz

gündüz tam şurada bir yerlerde olacaktı

ya sazımın içine girmiştir

ya sigara paketime sıkışmıştır

ya da vızıldayıp duran sineğin kanadındadır

gecenin mürekkebi bulaşmıştır yüzüne

fena halde içi sıkılmaktadır

ya yerdeki çorap tarlasına karışmıştır

ya kitap yığınlarına saklanmıştır

ya yağmurun uğultusuna takılıp kalmıştır

ama beni yalnız bırakıp da çıkmamıştır odamdan

kendini yalnız hissetmiştir bana rağmen

belki gücenmiştir biraz da

huzurunu kaçırmıştır pervasız bir lafım

ama gitmemiştir beni bırakıp

birazdan çıkar girdiği delikten

biraz ilgi

biraz şefkat yeter

silerim gecenin mürekkebini yüzünden gözünden

öper beni yüreğimin bileklerinden:)))))